قليائيت يا AT اندازه گيري توانائي يك محلول در خنثي كردن اسيد ها تا نقطه هم ارزي كربنات (CO32-) يا بي كربنات (HCO3-) مي باشد. قليائيت برابر است با جمع استوكيومتري بازهاي موجود در محلول. در طبيعت، عمدتا قليائيت كربنات به عنوان قليائيت كل شناخته مي شود زيرا به صورت طبيعي و از حل شدن سنگهاي كربنات دار (در حضور كربن دي اكسيد اتمسفر) بوجود مي آيد. ساير شكلهاي متداول و طبيعي قليائيت عبارتند از بوراتها (مثل BO33- و …)، هيدروكسيدها (OH-)، فسفاتها (PO43-)، سيليكاتها (مثل SiO44- و …)، نيتراتها (NO3-)، آمونياك حل شده، بازهاي مزدوج (گونه حاصل از تفكيك يك اسيد در محلول) برخي از اسيدهاي آلي و سولفيدها (S2-). بنابراين محلولهاي تهيه شده در آزمايشگاه ممكن است حاوي مقادير زيادي از بازهاي بوجود آورنده قليائيت باشند. معمولا قليائيت بر حسب واحد ميلي اكي والان بر ليتر (mEq/L) بيان مي شود. اما از نظر تجاري و در صنعت آب، واحد متداول بيان قليائيت قسمت در ميليون (ppm) مي باشد. اغلب قليائيت (Alkalinity) به اشتباه به جاي بازيسيته (Basicity) يا باز (Alkaline) به كار مي رود. به عنوان مثال، مقدار pH يك محلول را مي توان با افزودن CO2 كم كرد. اين كار باعث كاهش بازيسيته ولي ثابت ماندن مقدار قليائيت خواهد شد.
